W przyrodzie nic nie ginie :D

To miłe, że wpis w którym zapytałem (w może zakamuflowany sposób) o istnienie Boga znalazł tak znaczny odzew.

Czasem warto porozmawiać o czymś więcej niż  tylko wędkarstwo.

Hyjos6 stwierdził, że nic w przyrodzie nie ginie.Ale czy to znaczy, że musi być odnalezione???

Ha! To może któryś z szanownych Kolegów znalazł moją zgubę? Łowiłem sobie beztrosko szczupaki z brzegu jeziora. Przy kolenym rzucie zaczepiam przynętą o krzaczek za mną, a że rzucałem wybitnie jak najdalej, to poczyniłem brodę na pół szpulki i linka pękła na węźle przy wymachu. Przynęta nie poleciała do wody, nie zawisnęła na gałązce, ani nie leżała za mną w zasięgu wzroku i kwadransa poszukiwań. Było to Kopyto-6 w kolorze fluo-zielonym, a przepadło bezszelestnie i jak się zdaje, na wieczność. Chyba, że któryś Kolega ma coś jeszcze do opowiedzenia, na przykład jak to palił w kominku, "a tu z kawałka drewna wystaje przypon." :)
Budujące to opowiadanie z Laponii, choć domaganie się odpowiedzi na tytułowe pytanie to - uważam - zbyt wiele, nawet w okolicy świąt Zmartwychwstania Pańskiego. ;)

Pozdrawiam
Grzesiek

Dowcipnie Maynardzie, dowcipnie...
" Domaganie się " jednak jak wiesz nie jest moją domeną :)

Konkurencji bym tu nie sprostał...

Źle się wyraziłem, przepraszam. :)
Komiczna naiwność mojej ówczesnej postawy budzić dziś może jedynie słuszne, a drwiące politowanie, ale wtedy nie zamierzałem dowcipkować. "Po kolanach", niedowierzając w możliwość dematerializacji dużej, żarówiastej ryby na niemal czarnej, mokrej glebie, korzystając z ustonności swojej lokalizacji, pytałem całkiem głośno. - Jak, no niby jak?! - Tylko momentami dosadniej.
Święcie oburzony ostentacyjnie domagałem się odpowiedzi, co, jak sądzę, ostatecznie pogrzebało moją szansę odnalezienia zguby.
Dziś nad wodą już głupio nie pytam o nic, również głupio nie znikają mi przynęty i czy to jest przypadek?
:)
Pozdrawiam
Grzesiek

Miałem chyba o wiele dziwniejszy przypadek. Kilka lat temu kupiłem kopyto w kolorze migdałowym, bardzo spodobało się ono sandaczom z pewnego jeziora. Niestety pech chciał że pewnego dnia uczepiłem je o coś leżącego na dnie jeziora. Ponieważ łowiłem na żyłkę nie dało rady uwolnić przynęty i została w odmętach jeziora.

Pewnego zimowego dnia wybrałem się z pieskiem na spacer po zmarzniętym jeziorze wzdłuż linii brzegowej w poszukiwaniu posezonowych "souvenirów" wiszących na drzewach :)

Nagle na wysokości w której łowiłem latem zauważyłem w lodzie coś migdałowego, była to moja guma którą urwałem, wczepiona w kawałek drzewa.

Tego nie potrafię wytłumaczyć w jaki sposób zalegający na dnie konar podniósł się do powierzchni :D

Może ktoś mając mocniejszą linkę po podobnym do Twojego zaczepie podholował konar z przynętą w pobliże brzegu i płycizny, ale do wydobycia "zestawu" z wody jednak nie doszło.Kawałek drewna z przynętą znalazł się jednak w miejscu gdzie mógł zamarznąć i dał się odnaleźć.

Szukałeś urwanych przynęt, więc presja pewnie niemała,a więc i przedstawiona teoria nie jest chyba bez sensu.

pozdrawiam