Mazowsze

[anpart]

Edytowane 7 Marca 2018 przez anpart

[BOB1]

?

[PETEREK]

.....Zespół Pieśni i Tańca ???  ..... zgadłem ???

[Night_Walker]

Panowie, gdy nie wiadomo o co chodzi to chodzi o...?

[SlawekNikt]

Panowie, gdy nie wiadomo o co chodzi to chodzi o...?

 

Pomyłkie

[albercik2]

Panowie, gdy nie wiadomo o co chodzi to chodzi o...?

Mazowsze?

[Tomrusz]

Partyś o co ci biega?

[turkucpodjadek]

Taniec z gwiazdami

[coloumb]

I

 

Wiersze wam daję,

jak chłop zboże,

jak górnik węgiel.

 

Chleb nakarmi,

węgiel ogrzeje,

a wiersze?...

 

Popatrzcie:

jako nowo narodzone dziecko,

wiersz okrwawiony kwili

i będzie radosny!

 

Piękne są wiersze.

 

Piękne jest życie.

 

 

II

 

Równino mazowiecka,

rozpostarta szeroko,

po tobie błądzi moje serce dziecka

i męża oko.

 

Z Tumskiej spoglądam Góry

na Królewski Las,

zaciera jego kontury

czas.

 

Mokradła i kaczeńce...

Dawno to było temu.

Myśli już nie dziecięce i nie młodzieńcze.

Czemu?

 

Starzeję się, jak płocki dąb,

silny podobnie,

z czasem i z losem ząb za ząb,

i nie podchodźcie wy do mnie!

 

A kiedy runę, to na tę ziemię,

którą kocham,

i ciebie, pieśni, też pogrzebiemy

z ostatnim szlochem.

 

 

III

 

Rzeko piękna,

rzeko polska,

rzeko mojego życia -

dokąd płyniemy?

 

Jeśli u twoich ujść

jest moja radość ostatnia,

zabierz mnie,

piękna polska rzeko,

Wisło.

 

 

IV

 

Na Wiśle

oryle

śpiewają.

 

Piękna jest pieśń na Wiśle.

 

W Polskiej Kępie są śliwki-węgierki,

w Cieślach las, a w nim - maliny.

Szedłem do tego lasu

- maleńki -

po skarby

i znalazłem je,

i zgubiłem.

Skarbie mojego dzieciństwa,

daj się odnaleźć.

 

 

V

 

Jak by to było dobrze

w Borowiczkach

pójść na trochę melasy.

 

Tam Wisła właśnie zakręca

ku Dobrzykowu,

ku Warszawie,

piękna Wisła.

 

Jak by to było dobrze

płynąć statkiem do Płocka lub do Warszawy:

malutkie fale,

wiklina,

gorąc kotłowni.

 

W bufecie

biały chleb z masłem i solą,

dobry jak matka.

 

Gżegżółki nad mielizną,

topole, topole,

kępy wierzbowe,

dal.

 

Kiedy umrę,

tamtędy będę pływał.

 

 

VI

 

Siedzieliśmy przy lampie naftowej:

mama, siostry i ja.

Z ogrodu woń bzu.

Czytałem Andersena.

Mama podkręciła lampę.

 

Przy lampie naftowej pisali:

Prus,

Orzeszkowa,

Żeromski.

 

Lepsze jest światło elektryczne,

pisałem przy nim wiersz o Waryńskim.

Wczoraj w nocy pisałem wiersze.

Tak bardzo pragnąłem,

żeby ktoś podkręcił moją duszę,

jak lampę naftową.

 

 

VII

 

Mowo polska, Wisło rodzinna,

miłości, od innych słów prostsza...

Mowo wysoka, rzeko głębinna,

mowo i rzeko Mazowsza.

 

Słowa głębinne rodzą się z dna

rzeki-zadumy, Wisły,

a inne słowa - serce je zna -

uniesie skrzydło rybitwy,

 

aby je słońce zaklęło w wiersz,

w blaski i w lot zmieniło.

A jedno skrzydło wiersza - to śmierć,

a drugie skrzydło - miłość.

 

Mowo polska, groźniejsza niż burza

i od słowików miększa,

oba skrzydła w tobie zanurzam,

powracam do twego wnętrza,

ze mną słowo "sława",

ze mną słowo "Warszawa".

 

 

VIII

 

Nad Wisłą jest miasto piękniejsze niż nasza śmierć,

gdy się życie pośród dziejów zapędzie je,

miasto, gdzie tak pięknie jest żyć i umierać,

miasto dobrej nadziei.

 

Warszawo,

strzaskana kolumno,

Warszawo,

zdruzgotana jak Maria,

Warszawo dumna -

tyś nie umarła!

 

Płynie Wisła od Krakowa, od Sandomierza,

od wszystkich polskich gleb.

Patrz:

stoi Warszawa!

Kto się na nią zamierza -

kula w łeb!

 

Spoza rusztowań nie widać miasta,

rosną gmachy, fabryki, domy...

Tak w socjalizm wyrasta

mazowiecki nasz dom widomy.

 

 

IX

 

Piękno? - widziałem greckie kolumny

i płótna zamalowane,

i drzewa szumne,

i twarze żywe, kochane.

 

Piękno? - deptała je stopa żołnierza

daremnie.

Wierzą):

ono jest w tobie i we mnie.

 

Przemielą się dzieje przez straszliwy młyn,

nasze oczy się nie ulękną:

my wybierzemy czyn,

i to jest piękno.

 

 

X

 

Piękna jesteś, rzeko Wisło,

widzę twe dno,

sprzyjająca moim pomysłom,

moim snom.

 

Piękne jesteś. Mazowsze,

skąd wziąłem skrzydła do lotu.

Oto słów moich ostrze:

nie jestem "z kraju smutnego helotów".

 

Jestem księga

otwarta w przyszłość.

Twego to nurtu potęga,

Wisło.

 

Kiedy umrę,

utopcie mnie w Wiśle,

jak Światowida,

zapomnijcie o mnie,

jak o Światowidzie.

[coloumb]

 

1

Mazowsze. Piasek, Wisła i las.

Mazowsze moje. Płasko, daleko -

pod potokami szumiących gwiazd,

pod sosen rzeką.

Jeszcze tu wczoraj słyszałem trzask:

salwa jak poklask wielkiej dłoni.

Był las. Pochłonął znowu las

kaski wysokie, kości i konie.

2

Zda mi się, stoi tu jeszcze szereg,

mur granatowy. Strzały jak baty.

Czwartego pułku czapy i gwery

i jak obłoki - dymią armaty.

3

Znowu odetchniesz, grzywo zieleni,

piasek przesypie się w misach pól

i usta znowu przylgną do ziemi,

będą całować długi świst kul.

Wisło, pamiętasz? Lesie, w twych kartach

widzę ich, stoją - synowie powstań

w rozdartych bluzach - ziemio uparta -

- jak drzewa prości.

4

W sercach rozwianych, z hukiem dwururek

rok sześćdziesiąty trzeci.

Wiatr czas zawiewa. Miłość to? Życie?

Płatki ich oczu? Płatki zamieci?

5

Piasku, pamiętasz? Ziemio, pamiętasz?

Rzemień od broni ramię przecinał,

twarze, mundury jak popiół święty.

wnuków pamiętasz? Światła godzinę?

6

I byłeś wolny, grobie pokoleń.

Las się zabliźnił i piach przywalił.

pługi szły, drogi w wielkim mozole

zapominały.

7

A potem kraju runęło niebo.

Tłumy obdarte z serca i ciała,

i dymi ogniem każdy kęs chleba,

i śmierć się stała.

Piasku, pamiętasz? Krew czarna w supły

związana - ciekła w wielkie mogiły,

jak złe gałęzie wiły się trupy

dzieci - i batów skręcone żyły.

Piasku, po tobie szeptali leżąc,

wracając w ciebie krwi nicią wąską,

dzieci, kobiety, chłopi, żołnierze:

"Polsko, odezwij się, Polsko".

Piasku, pamiętasz? Wisło, przepłyniesz

szorstkim swym suknem, po płaszczu plemion.

Gdy w boju padnę - o, daj mi imię,

moja ty twarda, żołnierska ziemio.

[coloumb]

Wszyscy chcieli umierac na Mazowszu, tam musialo dawniej byc pieknie. A autorzy do weryfikacji ????

[BOB1]

My kombinujemy a autor wątku ma uciechę    

Mińsk MAZOWIECKI ?

[coloumb]

Raczej Konrad Mazowiecki...ten to narobil nam klopotow. No ale gdyby nie on, ksiazka i film by nie powstaly ????

[Skalaar]

O żesz..ale poematy..

A Krzyżacy trochę dobrego też Polsce dali.