wiersze ludwika kerna

[Byniek]

Czy ktoś ma, wie gdzie to można znależć ,bardzo proszę o wiadomość.

pozdrawiam byniek

[mikryb]

Myślę że np. w chomikuj.pl

[slawek_2348]

Stare roczniki "Przekroju"

https://www.sp6braniewo.pl/images/dokumenty/Ludwik_Jerzy_Kern.pdf

Edytowane 25 Grudnia 2018 przez slawek_2348

[Skalaar]

Byniu ja to myślalem, że o fraszki Jana Sztaudyngera podpytasz prędzej ;-)

Edytowane 25 Grudnia 2018 przez Krzysiek P

[slawek_2348]

Taki akuratny na aktualną pogodę:

MŻY  MŻAWKA 

Najsmutniej jest, gdy mży mżawka,

Nie cieszy ciasteczko ni kawka,

Odpada na miasto wesoła wyprawka...

Pan widzi?

Mży mżawka,

Mży mżawka.

Mży mżawka na park i na ławkę,

Na wieżę, na w locie kawkę,

Na drzewo mży mżawka,

Mży mżawka na stawek,

Najgorsza mży mżawka

Ze wszystkich mżymżawek.

W coś może zabawić się by?

Mży mżawka,

Mży mżawka,

Mży...

Mży mżawka, mży mżawka, mży mżawka,

Skąd wzięła się tu ta karafka?

Jak mogła karafka opuścić swą szafkę

na taką pogodę?

Na taką mżymżawkę?

Mży mżawka na Kraków,

Na Toruń,

Na Łódź,

Ty lepiej, karafko, do szafki swej wróć.

Ja nie wiem jak inni,

Co do mnie, mnie mżenie

Psychicznie rozflacza, rozstraja szalenie.

Odpięta znienacka mniej boli agrafka

Niż taka uparta,

Trzydniowa mżymżawka.

To gorsze sto razy niż drgawka lub czkawka -

Pan widzi?

Mży mżawka,

Mży mżawka,

Mży mżawka...

[J-O-K-E-R]

Ten dobry:

 

Ludwik Jerzy Kern „Jastrząb i kura”

Pewien jastrząb,

co życie całe spędził w górze,

podczas jakiejś wyprawy zakochał się w kurze.

Różne dziwy się dzieją,

gdy w grę wchodzi miłość.

Jastrząb z kurą

w ogromną popadli zażyłość.

Jemu

jedno szczególnie przypadło do smaku,

to, że kura jest inna od znanych mu ptaków,

że spokojna,

że cicha,

że nigdzie nie lata,

że poza swym podwórkiem już nie widzi świata...

I to były, jak sądzę, te powody główne,

że jastrząb wybrał kurę, a nie jastrzębównę.

Jej z kolei

ogromnie podobało w nim się,

że każdej chwili usiąść może gdzieś na gzymsie,

i na wieży,

i wyżej,

wiele wyżej jeszcze,

gdzieś na chmurach, co w sobie kryją zimne deszcze,

a mimo to,

wbrew swojej jastrzębiej naturze,

woli dreptać po ziemi

przy niej,

przy swej kurze.

Tak go zresztą po jakimś czasie opętała,

że gdy wzlecieć miał chętkę,

płakać zaczynała,

jemu żal się robiło,

szedł,

przepraszał kurę

i przysięgał, że nigdy nie poleci w górę.

Dziś,

po latach,

gdy kura całkiem mu obrzydła,

opuścić jej nie może, bo nie niosą skrzydła.

Odwykły.

Nic mu na to już pomóc nie mogę...

Jastrzębie inne z tego niech mają przestrogę

[Skalaar]

Oj, jakie to ...życiowe ;-)