Spinningowy no kill Skawy.

[oland]

Czekam niecierpliwie, bo nastawiałem się okrutnie. Niestety życie zweryfikowało...

niestety    , pech to pech , wszystko przygotowane , opłaty zrobione,  również nie dojechałem   a żałuję niesamowicie  

[woblery z Bielska]

Pierwszy Spinningowy Puchar Skawy

Od bieżącego, 2019 roku, na Skawie został utworzony nowy odcinek "no kill", tym razem nie tylko dla muszkarzy. W celu jego popularyzacji padła propozycja, by rozegrać zawody spinningowe. Dzięki znakomitej organizacji wędkarzy z Wadowic, przy wsparciu okręgu bielskiego, zawody doszły do skutku.

 

Przywitała nas chłodna, wiosenna pogoda. Rześkie powietrze sprawiło, że ognisko rozpalone przez organizatorów zostało z ulgą przyjęte przez co bardziej zmarzniętych uczestników imprezy,

 

Sporą popularnością cieszył się też pyszny żurek, który bardzo hojnie był serwowany na miejscu.

 

Miejsce zbiórki zostało wytypowane w takim miejscu, że mogło pomieścić - gdyby zaszła taka potrzeba - nawet setkę samochodów. A gdyby ciaśniej parkować, to może nawet i ze dwie setki

,

 

Jeszcze ostatnie, pospieszne zakupy u przedstawiciela firmy Crazy Fish,

 

szybka fotka  fotka grupki przyjaciół, którzy postanowili sędziować te zawody (dla dodania im prestiżu dokooptowano Prezesa ZO B-B

 

i do dzieła. Zawody czas zacząć

 

 

 

 

 

 

 

Pierwsze ryby zostały złowione bardzo szybko. W miarę upływu czasu coraz więcej pozytywnych wieści, niektórzy mają już po kilka ryb "na koncie", inni zmieniają swoje miejscówko w poszukiwaniu nowych, nieobłowionych wcześniej rewirów. 

 

Czasem te poszukiwania kończyły się pozytywnym efektem, a czasem nie - jak to w życiu

 

Na poczynania niektórych mistrzów wędkarskich warto było patrzeć, podziwiając taktykę obławiania miejscówek, czy sposób prowadzenia zestawów. Perfekcja i celowość każdego rzutu. Z mojej strony wyrazy szacunku!

 

 

Jak widać, były miejsca cieszące się większą presją, ale były też odcinki, gdzie można było sobie połowić wręcz w samotności

 

 

Koniec pierwszej tury zawodów, dla wszystkich głodnych posiłek regeneracyjny, dla spragnionych napoje, a przede wszystkim rozmowy, analizy , obieranie strategii na drugą turę. Gdzie pójść, jakie przynęty zastosować, co "działało", a co nie koniecznie. Podsłuchiwanie sekretów tych, co połowili, dopytywanie się o miejscówki - cały ten "folklor" zawodów

 

Całą uwagę w drugiej turze poświęciłem jednemu zawodnikowi. Jak się później okazało - warto było

 

W drugiej części o rybę było już trudniej i trzeba było się nieźle nakombinować, by połowić. Część zawodników wyciągnęła właściwe wnioski z pierwszej tury i ci osiągnęli znakomite efekty. W sumie po zakończeniu zawodów okazało się, że ci, który dobrze połowili w pierwszej części, w drugiej dali się wyprzedzić innym i o końcowej klasyfikacji decydowała forma w całych zawodach. Piąte, ósme, a nawet jedenaste miejsce po pierwszej części nie przekreślało szans na "pudło". 

 

Organizatorzy zapewnili liczne grono szczodrych sponsorów, dwa stoły wręcz uginały się od hojnych darów. Nikt, kto złowił choć jedną rybkę nie odszedł z pustymi rękami

 

Ważni byli oczywiście mistrzowie tych zawodów:

 

 

 

ale tak naprawdę wygrani byli wszyscy. Organizatorzy, gdyż zawody zostały przeprowadzone wzorowo, zawodnicy, którzy mieli okazję powędkować w równych warunkach i w sportowej, ale i pełnej przyjaźni atmosferze, a także zwykli wędkarze, którzy mieli możliwości obserwować zawody na światowym poziomie. Dwóch Mistrzów Świata, aktualny Mistrz Polski, to obsada rzadko  spotykana na wodach naszego okręgu. I ostatnia, lecz super ważna sprawa - wszystkie złowione ryby w dobrej kondycji wróciły do wody i będą mogły cieszyć kolejnych łowców

 

 

Na koniec, z dziennikarskiego obowiązku kilka podsumowujących spotkanie liczb:

Na liście startowej było 40 zawodników. Pięciu, z różnych przyczyn, nie dojechało, więc startowało 35 osób (w tym dwie kobiety), z Polski i ze Słowacji. W obu turach złowiono łącznie 175 ryb.

Najlepszy wynik z jednej tury to 16 ryb.

Najdłuższa zmierzona ryba to 37,7 cm. 

Dwóch wędkarzy przez obie tury nie wyholowało żadnej ryby.

Sponsorami zawodów byli:

Stepanow Fishnig
Fishing Madness
Vanfook
Crazy Fish
Favourite
Mikado
Abu Garcia
Berkley
Keitech
FishUp
Fishingstock
Jaxon Andrzej Podeszwa
Maspex
WadoVet Adam Zielinski
Mirko Brukarstwo Miroslaw Chlebicki
Konger
Sport Fish Stanisław Guzdek

Lista zwycięzców prezentuje się następująco:

 

Kolejny Puchar - być może jeszcze w tym roku!

Ale na razie o tym sza

[wobo]

Dzięki za fotoreportaż. I gdybyś tak jeszcze ze dwa zdania o tym jak i na co Twój podopieczny połowił.

Dla mnie łowienie pstrągów to zupełnie nieznany temat...

[ezehiel]

Dzięki za fotoreportaż. I gdybyś tak jeszcze ze dwa zdania o tym jak i na co Twój podopieczny połowił.

Dla mnie łowienie pstrągów to zupełnie nieznany temat...

To musimy się wybrać

Może Janusza namówimy na lekcję

 

PS.

Obwoźmy handel trochę passe...

[woblery z Bielska]

Część techniczna za chwilę. Dajcie napisać.

 

 

(...)

PS.
Obwoźmy handel trochę passe...

Ty widzisz handel obwoźny, a startujący widzą możliwość uzupełnienia zapasów w super cenach, na miejscu, mogąc porozmawiać z przedstawicielem sporej firmy o nowościach i planach. Każdy ma swój punkt widzenia. Ja jestem bardzo zadowolony, ze była taka szansa

[woblery z Bielska]

Kilka słów o przepisach, strategii i taktyce łowienia zawodniczego.

 

Przepisy determinują to, jak, a często i gdzie będziemy łowić. Losuje się sektory, pary, kolejność wyjść na stanowiska... Nie zawsze można łowić tam, gdzie by się chciało. W zawodach wieloturowych szczególnie ważna jest wymiana informacji. Jeśli jest się członkiem grupy, która dzieli się swoimi informacjami, to już ma się spory handikap. Czasem jedna podpowiedź, jeśli padnie na podatny grunt, może przechylić szalę. 

 

Te akurat zawody odbywały się wg następujących głównych zasad:

Każdy z zawodników losuje nr startowy. Nr ten wskazuje na kolejność wyjścia na łowisko. Zawodnik z numerem 1 jako pierwszy idzie wędkować i do dyspozycji ma całe łowisko. Drugi wyrusza 30 sekund później, trzeci po kolejnych 30 sekundach. I tak dalej. Po zajęciu stanowiska, kolejny zawodnik może stanąć obok, z zachowaniem odstępu około 25 metrów. W praktyce, o ile była na to zgoda obu stron, w lepszych miejscach bywało to 15 metrów

Druga tura - obowiązuje odwrotna kolejność wyjść, czyli zawodnik z numerem 1 będzie wychodził na łowisko ostatni.

 

Sędziowanie.

Sędziowie rozstawieni są co kilkadziesiąt metrów na całej długości łowiska, więc nie ma możliwości łowienia poza sektorem. Każdy zawodnik jest w polu widzenia co najmniej jednego sędziego.Każdą złowioną rybę podnosi się w podbieraku i pokazuje sędziemu. Sędzia potwierdza gestem, że ryba jest zaliczona i można ją wypuścić. Zawodnik ma prawo ją zmierzyć, jeśli chce dokonać pomiaru, gestem daje znać sędziemu. Sędzia podchodzi, mierzy i zapisuje wielkość ryby. 

W jakim celu?

Jeśli np. pięciu zawodników złowiło w turze po trzy ryby, wygrywa ten, który ma zapisaną największą rybę. Kolejny z nich jest z mniejszą zapisaną i t.d. Jeśli nie zapisało się żadnej ryby, zajmuje się końcowe miejsce wśród tych, którzy złowili taką samą ilość ryb, ale zapisali którąś z nich. 

Haczyk tkwi w tym, że w turze można zapisać tylko jedną rybę

 

Dobrze jest wcześniej poznać choć trochę łowisko, wytypować potencjalne miejscówki, wiedząc też, jaki posiada się nr startowy - wybrać te, które prawdopodobnie będą jeszcze wolne. Gdyby okazały się zajęte lub "puste", należy mieć w zanadrzu inne, rokujące miejscówki. Po dotarciu na miejsce trzeba zaczekać do momentu rozpoczęcia tury zawodów. W praktyce jest na to jakieś 10-15 minut. 

 

Taktyka obławiania łowiska.

Odwieczny problem wyboru. Co założyć? Jaki kolor? W jakim tempie prowadzić? 

Większość, olbrzymia większość zawodników po rozpoczęciu zawodów rzucała do wody swoją wytypowaną wcześniej przynętę i prowadziło ją "tak, jak lubią", co można opisać słowami: "daleko przed siebie, w środek rzeki i wachlarzem pod swój brzeg, a później już szybko i kolejny rzut". Mistrzowie, których dane mi było podglądać, postępowali zgoła inaczej. Pierwsze swoje rzuty, bez znaczenia jaką przynętą, oddawali bez dotykania kołowrotka. !!! Przynętę prowadzili wzdłuż brzegu, najwolniej, jak się dało. Woblerek lub blaszkę zwykle pod prąd, gumką - różnie. Ale najczęściej pierwszy rzut był pod same nogi i sprowadzanie przynęty w dół, następny już powyżej swojego stanowiska, również pod brzeg i precyzyjne prowadzenie przynęty. Po kilku przeprowadzeniach przynęty następowały rzuty z kołowrotka. Takie "od niechcenia", po trzy, cztery metry. Po dokładnym obłowieniu stanowiska "pod nogami", dopiero wtedy, następowały pierwsze dalsze rzuty. W ten sposób można było złowić te ryby, które stały bardzo blisko nóg wędkarza i które najprawdopodobniej byłyby spłoszone holem ryb złowionych trochę dalej. 

 

Klucz do sukcesu.

Oczywistym kluczem jest właściwy wybór łowiska. Woda w rzece była podniesiona, zimna (+3,5 stopnia), w nurcie ryb nieomal nie było. Zajmowały typowe dla siebie stanowiska przy dnie, za przeszkodami, w cieniach prądowych i na obrzeżu rynien z silniejszym nurtem. Jeśli już łowisko było wytypowane trafnie, tzn. było w nim stado ryb, trzeba było jeszcze podać im właściwą przynętę. Wielu wędkarzy nie pyta "gdzie, jak", ich zainteresowanie ogranicza się do "na co". Tym razem odpowiedź brzmiała - na wszystko Od samego początku, aż do końca drugiej tury brania były regularne, choć niezwykle chimeryczne. Na każdą złowioną rybę (a było ich w drugiej turze 7), przypadały trzy-cztery "urwy". Taki mniej więcej dźwięk było słychać po każdym nieudanym zacięciu. A jeśli ryba spadła przed podbierakiem, do "urwy" dochodziła jeszcze zwyczajowa "nać" Moją rolą było bagatelizowanie tych zdarzeń i popędzanie do szybszego ponownego zarzucenia przynęty. Szkoda czasu na rozpamiętywanie porażek. 

Ryby były, brały, ale myliby się bardzo ten, kto szukałby w tym jakieś jednej, niezawodnej przynęty. Jeśli pięć rzutów było bez brania, zaczynałem głośno namawiać @Wojtorybę do zmiany przynęty. Jeśli bez brania było dziesięć rzutów, wręcz wymuszałem zmianę. Ryby albo atakowały ją, albo nie. Żeby było ciekawiej, chyba żadna przynęta nie pozwoliła na wyholowanie więcej, niż jednej ryby. 

Skuteczne okazały się: robale Berklay'a, (dwa, w różnych kolorach), jeden podany na główce, inny na czeburaszce. Wobler. Wiróweczka. Wahadło. Jaskółka na trójkątnej główeczce. Cykada   Kolory, które pstrągom "smakowały" to odcienie seledynu, ale np. jaskółka była pomalowana na okonia, a jeden z robaków był różowy. Choć łowisko było wciąż to samo (około 10 metrów brzegu), to wciąż zachęcałem kolegę do zmian stanowisk. Każde przesunięcie się o dwa-trzy kroki oznaczało nowy kąt podania i odrobinę inne tory prowadzenia przynęt. Kilka brań było na zatrzymane w nurcie przynęty, ale skuteczność tych brań była mizerna. Podczas 2,5 godzinnej tury Wojtek wypróbował około czterdziestu przynęt, zerwał w tym czasie trzy. kluczem do sukcesu okazało się ciągłe mieszanie w sygnałach wysyłanych do ryb - zmieniała się częstotliwość pracy przynęty, kolorystyka, waga, tory prowadzenia, wielkość. Na hak trafiały jedno calowe maleństwa, a jaskółka miała chyba 2,5 albo i 3 cale. Gdy ryby przestawały skubać jakąś przynętę, to tylko całkowita jej zmiana skutkowała kolejnymi braniami.

 

Każdy z nas czasem "zafiksuje się" i łowi metodą lub przynętą, która nie zdaje egzaminu. Przy tak szybkościowym łowieniu, jak ma to miejsce w czasie zawodów pstrągowych, takie zatracenie się to kolejne uciekające minuty, których w efekcie nadrobić nie w sposób. Znajomość łowiska również może przeszkadzać, miało to swój wyraz w czasie tych zawodów. Ryby, które uprzednio, w czasie treningów żerowały pod drugim brzegiem, przy podniesionej wodzie odeszły z tych stanowisk i tylko niepotrzebnie absorbowały uwagę. Na bezowocne próby ich złowienia Wojtek zmitrężył sporo czasu. W efekcie do zwycięstwa zabrakło jednej ryby. Ale o tym, że tak będzie nikt wcześniej nie wiedział, choć gdyby nie uprzednie pozytywne doświadczenia, na łowienie tam, gdzie ryb nie było, nie straciłby tak wiele czasu? Trudno wyrokować. Równie dobrze, mogło to dać pozytywny skutek, wystarczyłoby np 5 cm wody mniej... Ale rolą trenera jest pilnować czasu i krygować na bieżąco poczynania swego zawodnika. Czuję niedosyt, że pozwoliłem na zbyt długie próby nie przynoszące efektu.

 

 

Reasumując - choć zawody pozornie są banalną sprawą, by wygrywać regularnie należy dysponować sporą dozą umiejętności technicznych, szerokim wachlarzem przynęt i naprawdę żelazną samokontrolą. I właściwie reagować na zmieniające się warunki

[jabadaon]

Janusz, a "Twój" zawodnik w drugiej turze łowił tylko w jednym miejscu? Zaraz za mostem drogowym?

I wiadomo, jakie były ilości potoka, tęczaka i źródlaka?

W jakim przedziale długości przewazaly ryby?

Jestem zdziwiony, że nie było zgłoszonego 40+

Edytowane 24 Marca 2019 przez jabadaon

[woblery z Bielska]

Janusz, a "Twój" zawodnik w drugiej turze łowił tylko w jednym miejscu? Zaraz za mostem drogowym?

 

Tak. w tym jednym miejscu. Próbował się oddalić, ale mu nie odpuściłem

 

 

I wiadomo, jakie były ilości potoka, tęczaka i źródlaka?

Takich statystyk nikt nie prowadził. 

 

 

W jakim przedziale długości przewazaly ryby?

Na ostatnim zdjęciu masz pełną statystykę mierzonych ryb. Statystyki niemierzonych nie posiadam

 

 

Jestem zdziwiony, że nie było zgłoszonego 40+

To jest efekt ryzyka - zgłosić do zapisu możesz tylko jedną rybę. Niektórzy zgłaszali pierwszą złowioną, inni pierwszą 30+, a jeszcze inni czekali na jakiś okaz i nie doczekali się  Były złowione ryby większe, ale ponieważ już wcześniej zawodnik zapisał inną, to te okazy wracały do wody bez mierzenia. 

[Wojtek14]

Kilka osób miało ryby 45+ i 50+, jednak tak jak Janusz pisze, mało kto na takich zawodach kalkuluje zapisanie takiej ryby bo można czekać i się nie doczekać.

[jabadaon]

Janusz to może tak...Twój co połapał?

[woblery z Bielska]

Jednego tęczaka około 35 cm, pozostałe to potokowce. Jeden pstrąg rozgiął spory hak Ryb nie mierzył, poza jednym "trzydziestakiem" w pierwszej i jednym podobnej długości w drugiej turze. 

[szczupak1]

Jak będzie druga edycja piszę się jak nic.

Pozdrawiam ....

[jabadaon]

Czyli potoczki 20-25 cm

[woblery z Bielska]

Czyli potoczki 20-25 cm

A gdzie to wyczytałeś? Nic takiego nie jest w żadnym miejscu zapisane, bo byłoby to zwykłe kłamstwo. Wojtek dał do zmierzenia pierwszą rybę w każdej turze. Pozostałych nie mierzył, lecz podejrzewam, że taka właśnie była średnia wielkość ryb. Z takich właśnie, jak Twój, niepopartych niczym wymysłów biorą się późniejsze plotki. Nie byłeś, nie widziałeś, no to sobie wymyślisz.

Ech, szkoda gadać.

[jabadaon]

Źle mnie zrozumiałeś. A stwierdzenie takie, bo znam ten kawałek wody bardzo dobrze... Tam w pół godziny można złapać kilka-kilkanaście właśnie takich potoczków.

Oczywiście nie twierdzę, że zawsze... Ale można.

Edytowane 24 Marca 2019 przez jabadaon

[ezehiel]

Najmniejsza ryba zawodów 24cm - zgłoszona - reszta ponad normę 25..

Może nie do końca jednak znasz odcinek?

:-P

[jabadaon]

Ehhh nie rozumiemy się. Skoro to, zawody na ilość, to łatwiej złapać małego pstrąga, którego jest więcej...

A że najmniejsza zgłoszona 24 cm na tych zawodach, to nie znaczy, że najmniejsza złapana. Patrz wyżej posty...

[ezehiel]

Z tym łowieniem - bo łapie to się babę za d..e - mniejszych ryb to trochę przesadzasz. Średnio można się nastawić na ryby do 25 cm, a inne celowo omijać.

 

W poście oznaczyłem, że chodzi o zgłoszone ryby...

 

Czytając twoje posty w tym wątku widzę duży sceptycyzm odnośnie ilości i wielkości ryb w łowisku, co prawda dane z zawodów nie są powalające jednak przeczą twoim słową.

Tak to odbieram.

Z pewnych powodów nie mogłem być ale zamierzam zweryfikować tą wodę najszybciej jak się da.

[woblery z Bielska]

Nie bierzesz pod uwagę jednej baaardzo istotnej kwestii - w Skawie od kilku dni pływa sporo więcej niż do tej pory pstrągów w rozmiarze +/- 30 cm

 

Od papierni* w dół ryba nie jest kłuta, można się pobawić. 

 

 

* - nie znam tego miejsca, powtarzam tylko za miejscowym  

[wobo]

Dzięki Janusz za tak obszerną wypowiedź. Przyznam, że dla mnie to swego rodzaju nowość - taktyka w zawodach spinnigowych. Nowość w sensie, że za plecami stoi trener i mówi co i jak.

Świat sie zmienia...

[Oleix]

Dzięki Janusz za tak obszerną wypowiedź. Przyznam, że dla mnie to swego rodzaju nowość - taktyka w zawodach spinnigowych. Nowość w sensie, że za plecami stoi trener i mówi co i jak.

Świat sie zmienia...

Na zawodach wyższej rangi taktyka i przede wszystkim kumaty obserwator konkurentów to podstawa

[jabadaon]

Z tym łowieniem - bo łapie to się babę za d..e - mniejszych ryb to trochę przesadzasz. Średnio można się nastawić na ryby do 25 cm, a inne celowo omijać.

 

W poście oznaczyłem, że chodzi o zgłoszone ryby...

 

Czytając twoje posty w tym wątku widzę duży sceptycyzm odnośnie ilości i wielkości ryb w łowisku, co prawda dane z zawodów nie są powalające jednak przeczą twoim słową.

Tak to odbieram.

Z pewnych powodów nie mogłem być ale zamierzam zweryfikować tą wodę najszybciej jak się da.

 

 

Co do nastawienia łowienia celowo mniejszych ryb, to można i to z dużym prawdopodobieństwem takiej selekcji...miejsce i przynęta, te dwa słowa powinny wystarczyć...

 

Co do ilośći i wielkości ryb...tam pływają bardzo fajne ryby, co potwierdził kolega Wojtek 14 kilka postów wyżej. Mi chodziło tylko i wyłącznie o nastawienie zawodników. Ot i już.  

[woblery z Bielska]

Znalazłem w sieci jeszcze jedno zdjęcie z sobotniego Pucharu:

 

 

[bertold12]

UUU gratulacje dla łowcy

[bandog]

Nie, że się czepiam ale zgodnie z obowiązującym prawem w tym zakresie -na zarybianie takimi "potokowcami" wymagana jest odpowiednia zgoda :

 

Art.3a.1. Organem właściwym do wydawania zezwolenia, o którym mowa wart.3ust.1, jest minister właściwy do spraw rybołówstwa. Zezwolenie, o którym mowa wart.3ust.1pkt1, jest wydawane z uwzględnieniem stanowiska ministra właściwego do spraw środowiska.2.Zezwolenie, o którym mowa wart.3ust.1, wydaje się na wniosek, w drodze decyzji administracyjnej, na czas określony.3.Do wymagań, jakie powinien spełniać wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa wart.3ust.1pkt1, przepis art.6ust.2 rozporządzenianr708/2007stosuje się odpowiednio.

 

No ale w tym wypadku gospodarz ma pewnie wymagane "papiery" a jeśli nie ma to przedstawiciele obcego dla naszej ichtiofauny gatunku  są pewnie uciekinierami ze stawów hodowlanych. W mojej skromnej opinii taka postępowanie jest niewłaściwe i jak to ktoś określił "stado głodnych eunuchów  załatwi każdą wodę". Gratulacje za złowienie takiej sztuki jak na fotce ale sądząc po wielkości, ubarwieniu i kształcie płetw- rybka już trochę pływa i swoje już pewnie "ma na sumieniu " jeśli chodzi o nasze rodzime gatunki i pokarm którym się i jedne i drugie żywią.