Woblery TG

[romansidlo]

Płocie łowią.

 

 

[Pride]

Bylibyśmy zaskoczeni gdyby nie łowiły kapitalne wykonanie.

[Night_Walker]

Prawda? Jedne z fajniejszych na forum. I we własnym stylu

[romansidlo]

Powrót do lipy. Akryle pędzlem. 6,5 cm, tonący.

 

 

 

 

[ag53]

Rybki pierwsza klasa, oczy super.   Jaka praca.

[lenny]

Malowanie super Dokładne i staranne

Ja po pierwszych próbach z pędzelkiem i akrylami przekonałem się jakie to trudne i ile trzeba mieć cierpliwości.

[adamos]

Zanim kolega TG pochwali się efektami połowów na swoje wyroby to go wyprzedzę;

[romansidlo]

hehe, dzięki adamos! Właśnie dopiero co wróciłem po całym dniu latania, a tu taki elegancki materiał.

[romansidlo]

6,5 cm lipa, akryle i pędzel

 

[lenny]

Jednym słowem - super????

[romansidlo]

Plażowicze trociowe, partia nr 1.

Rozmiary dwa:

8 cm 18 g

9 cm 24 g

Materiał- żywica

Kotwice- phoenixy nr 4

Nieregularna praca, odskoki, odjazdy, migotanie. W opadzie lusterko.

 

 

 

[Pride]

Kształt bardzo ciekawy

[romansidlo]

Dzięki Pride. Na kształt w dużej mierze wpłynęło obciążenie. Ciężko spakować kulki o średnicy 8 i 10 mm, stąd przegrubienia głowy i brzuszka w miejscach ulokowania obciążenia.

[romansidlo]

Szczupak 15 cm/50 g tonący.

 

 

 

[MichałM]

Piękne szczupaczki

Jak chodzą? Odjazdy na boki czy coś innego?

[romansidlo]

Dzięki Michał. Wolno prowadzone idą wężem, szarpane odpływają do boków. Opad lekko na ogon z kolebaniem.

[romansidlo]

Szczupakko z bardziej podkreślonymi ciemnymi plamami. I więcej opalizacji niebieskiej, której oczywiście na zdjęciu nie widać.

 

[Macku12345]

Świetnie wyszły [emoji108][emoji869]

 

Wysłane z mojego EVA-L09 przy użyciu Tapatalka

[goliatwielki]

Szczupak 15 cm/50 g tonący.

 

 

 

IMG_9933_DxO.jpg IMG_9936_DxO.jpg IMG_9939_DxO.jpg

to jest chyba najlepsze malowanie szczupaka jakie widziałem. Gratuluję umiejętności.

[romansidlo]

[romansidlo]

Żabowirek. Bezsterowiec, powoli tonący. Korpus 5 cm. Skrzydełko rozmiar bodaj 0. Malowanie robocze na chybcika. Po meczu testy.

 

[romansidlo]

Cześć, dawno mnie tu nie było.

[romansidlo]

Największy pstrąg Spinningowych MP sprzed 3 lat na Sanie, 62 cm.

Zająłem 14 miejsce w klasyfikacji generalnej.

 

[romansidlo]

Trochę nietypowo u mnie, bo opisowo. Miłej lektury.

 

"Północ", cz.1

 

W okolicach przesilenia letniego zaczyna mnie nosić. Coś, co dotąd pchało nieznośnie gdzieś, coś, co dotychczas tliło się przyczajone i niesprecyzowane, nagle bez trudu mogę nazwać. To atawistyczny zew, aktywujący się dziwnym trafem w noc Kupały. Dotąd mdły, rozmyty, majaczący niedoprecyzowaniem, nabiera realnych kształtów. Zew ów, jakże teraz namacalny, każe mi zmierzać na północ.

Po wielogodzinnej podróży, najpierw promem, potem 1800 km autem, jestem w raju. Bardzo surowym raju, bo od razu po wyjściu z auta oblepiły nas tysiące komarów, które w swej uporczywości i zajadłości biją nasze polskie komary na głowę. Są mniejsze, nie czynią uroczych umizgów to podlatując, to odskakując od ofiary. One się bezpardonowo wkłuwają od razu! Jeszcze dobrze nie usiądą do stołu, a już ssą. I nie można ich strząsnąć machaniem konsumowaną częścią ciała, nic to nie da. Trzeba krwiopijcę rozpłaszczyć!

Po szoku i przytłoczeniu spowodowanym tymi krwiożerczymi bestiami, opryskawszy się warstwą repelentów oraz wdziawszy na głowy moskitiery, zaczynamy nieśmiało myśleć o tym, po co tu przyjechaliśmy- o łowieniu.

Pogoda, zdawałoby się, na ryby idealna- jest parno, duszno, gorąco. Gdzieś obok przetaczają się burze, w niedalekiej odległości biją pioruny. Czasem pokropi drobny deszcz, ale nie chce lunąć konkretnie. Taka aura sprzyja nadaktywności komarów i meszek. Mam wrażenie, że jeszcze chwila, a zwariuję od tego brzęczenia. Marzę o wiszącej od dawna w powietrzu ulewie, która pochłonie te uporczywe insekty.

Komary i meszki są wszędzie, towarzyszą nam na każdym kroku. Są w jajecznicy, w zupie, herbacie, oczach, nosie, uszach. Czerwona Mugga przynosi chwilową ulgę, ale nie zapobiega wdzieraniu się tych małych cholerstw w oczy, czy nos.

Podczas posiłków chodzimy w kółko, bo w miejscu nie da się spokojnie jeść. Kąpiel w rzece to już mega wyzwanie. Należy prawie w biegu się rozebrać, wskoczyć do wody, a potem równie szybko się ubrać. Sprawy nie ułatwia zazwyczaj bardzo kamienisty brzeg rzeki.

Pierwszy tydzień przeznaczony jest głównie próbom złowienia łososia. A łosoś jest jak nasza troć- weźmie, albo nie weźmie. Woda w rzece idealna, pogoda jak wyżej wspomniałem upalna, komarzasta i meszasta (ładne neologizmy?). Miejscówki czytelne, uciąg akuratny, pachnie kabanem. I nie tylko pachnie, bo widzimy spławiające się łośki. Pierwszy kontakt z dużą rybą notuje Zajec, niestety po uderzeniu, a potem dwóch sekundach ryba spina się. Chwilę potem Zajec zacina kolejnego łososia. Na początku myślał, że to zaczep, ale lokomotywa ożyła i ruszyła w górę rzeki. Szedł dołem jak karp, cały dziesięciominutowy hol odbywał się bez kontaktu wzrokowego z łososiem. Ryba była silna, ale niezbyt żwawa, co budziło pewne wątpliwości. No i faktycznie, łosoś okazał się naprawdę dużym jaziem. Niby fajnie, no ale nie na jazie tu przyjechaliśmy.

Wieczorami, pośród chmar komarów i meszek pojawiały się pojedyncze białe księżniczki- jętki... c.d.n.

[romansidlo]

"Północ", cz. 2

 

Wieczorami, pośród chmar komarów i meszek pojawiały się pojedyncze białe księżniczki- jętki.

Aż nadszedł ten moment w parny, burzowy i bezwietrzny wieczór. Jętki w ogromnej ilości rozpoczęły swój hipnotyzujący taniec. Nawet komary ustąpiły pola księżniczkom. Drugim owadem, który równie mocno mnie ekscytuje jest świetlik, ale to osobna, z dawnych lat historia, związana z lubuskimi węgorzami.

Kiedy zabieliło się niebo i kiedy już napatrzyłem się na ten spektakl do syta, wiedziałem, co należy zrobić. Nawet nie spojrzałem na łososiówkę zalegającą w krzakach, sięgnąłem po delikatniejszy zestaw- muchówkę. Na końcu uwiązałem białą muchę, dokładnie taką, jakie tańczyły nad głową. I poszedłem powoli brzegiem, szukając spokojniejszej wody. Już z daleka je dostrzegłem, jak majestatycznie przetaczały grzbiety nad powierzchnią wody, zbierając płynące owady. Z początku myślałem, mając w pamięci rybę Zajca, że to grube jazie, ale nie. To były kardynały. Wszedłem do wody i położyłem jętkę przed najbliżej żerującym lipieniem. Zebrał ją jakby w zwolnionym tempie. Jakby czas biegł nielinearnie, jak gdyby był uzależniony od przeżywanych w danej chwili zdarzeń. I naraz eksplozja szaleńczego pędu wyrywa mnie z onirycznego spowolnienia! Przypon tnie wodę, delikatna piątka gnie się po rękojeść. Po kilku minutach udaje mi się podebrać pierwszego pięknego lipienia. Tego magicznego wieczoru, pomimo wielu brań, udaje mi się ich złowić jeszcze cztery.

Ale czas porzucić te lipieniowe didaskalia i powrócić do łososi... c.d.n.